Η ιδεολογία στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό

Σε αντίθεση με μια ιδεαλιστική-ανεδαφική προσέγγιση της ιστορίας,για την ανάδειξη των συνολικών πτυχών της κυρίαρχης ιδεολογίας στο νέο στάδιο του καπιταλισμού,κρίνεται απαραίτητο να αξιωθεί ως ιδεολογικό,γνωσιολογικό και μεθοδολογικό εργαλείο εκείνη η γνώση-αντίληψη που δεν εξαγοράζεται από την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων,που δε συνίσταται  στην απλή αισθητήρια αντίληψη,αλλά ακριβώς στην άρνηση του εκάστοτε άμεσου για την πλήρη κατανόησή του.

H κρίση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής

Μια  σύντομη ταξινόμηση των μορφών σύγκρουσης παραγωγικών δυνάμεων-σχέσεων παραγωγής στο νέο στάδιο του καπιταλισμού

Είναι παρατηρητέο ,ότι σε περιόδους «οικονομικής κρίσης»,η κυρίαρχη ιδεολογία αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από την κατανόηση της γενεσιουργού αιτίας-ουσίας  του φαινομένου της (της κρίσης),γεγονός κοινωνικά αναγκαίο για τη διατήρηση και διαφύλαξη των υφιστάμενων σχέσεων παραγωγής.

Οι αυταπάτες της αστικής δικαιοσύνης

Όσο και αν η φιλελεύθερη ιδεολογία αποπειράται να αποδείξει ότι κατέχει την αληθινή,την ορθολογική,τη μοναδικά κατάλληλη και την εγγενή με τη φύση του ανθρώπου αντίληψη για την οργάνωση των κοινωνιών,τόσο θα προσκρούει στις ίδιες της τις αντιφάσεις,καθώς αποδίδει την αιτία των φαινομένων είτε σε ιδεαλιστικές παρθενογενέσεις(σε αιώνιες και απαράβατες αλήθειες) είτε στην εξέλιξη των ιδεών που συντελείται στα κεφάλια των ανθρώπων του πνεύματος,παραγνωρίζοντας τα εξωτερικά ερεθίσματα και την αλληλεπίδραση των τελευταίων με την εκάστοτε κοινωνικοοικονομική οργάνωση.

Η μορφή του σύγχρονου κράτους

Είναι γεγονός πως στη σύγχρονη περίοδο,και ιδίως τα τελευταία οκτώ χρόνια παρατηρείται μια απαξίωση του πολιτικού συστήματος,που  καταγράφεται ως  διαρκής δυσπιστία και αρνητική διάθεση εκ μέρους των λαών  προς αυτό.

''Είναι ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός,ηλίθιε''*

Μια ευσύνοπτη σύνδεση των γεωπολιτικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή με το νέο στάδιο του καπιταλισμού

Με αφορμή τη συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας στις  18 Μαρτίου για το διακανονισμό του προσφυγικού, καθώς και με  βάση προηγηθείσες και συνεχιζόμενες διαβουλεύσεις των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου ή  και τις ερμηνείες των ειλώτων δημοσιογράφων του, παρατηρείται έντονα η μετατόπιση του προβλήματος από την ολοσχερή αντιμετώπισή του στον τρόπο διαχείρισής του.Η στάση αυτή μοιάζει μεν παράλογη,αλλά είναι εξ’ολοκλήρου ευκαταφρόνητη,εφόσον ο πόλεμος αποτελεί βορά για τη διατήρηση του συστήματος,άρα από το πεδίο επίλυσης του προβλήματος μεταστρεφόμαστε στο πεδίο άμβλυνσης-εξομάλυνσης  του, διευθέτησης δηλαδή των προσφυγικών ροών με αναποτελεσματικό και ιταμό τρόπο.

Η τεχνολογική ανάπτυξη ως όριο του καπιταλισμού

Κατά τον παρελθόντα  μήνα, διεξήχθη στο Νταβός της Ελβετίας  το  46 ο συνέδριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, όπου η διεθνής πλουτοκρατία και οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου συνευρέθησαν, ώστε να συζητήσουν τα ισχύοντα και επερχόμενα προβλήματα που παρατηρούνται και εκτιμώνται σε διατλαντικό επίπεδο. Ένα από τα κεντρικά ζητήματα που καταπιάστηκαν οι παρευρισκόμενοι ,ήταν η  «τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση» ως παρεπόμενη των τριών προηγούμενων, πρώτα εκείνης του ‘’ατμού’’, δευτερευόντως του ‘’ηλεκτρισμού’’ και ακολούθως της ‘’ηλεκτρονικής’’.